27/11/12

EPIs



Un equipo de protección individual (EPI) é "calquera equipo destinado a ser levado o suxeitado polo traballador para que lle protexa dun o varios riscos, que poidan ameazar a súa seguridade ou saude no traballo..."
É fundamental destacar que dende o ámbito preventivo e legal a estes equipos outorgaselles un carácter de derradeira protección,... "deberán empregarse cando os riscos non poidan evitarse ou limitarse suficientemente por medios técnicos de protección colectiva ou mediante medidas, métodos ou procedementos de organización do traballo", polo que constitúen o recurso final da cadea preventiva.

Enlace: INSHT Portal EPI
Proba de agudeza visual: Que EPI lle falta a compañeira?
E ao compañeiro da radial?

26/11/12

Amoladoras angulares

As amoladoras angulares ou radiais son máquinas portátiles que se empregan para cortar, desbastar e pulir, especialmente nos traballos de mampostería e metal.

Cortes e golpes, contactos eléctricos, danos provocados polo ruído e as vibracións ou pola inhalación de polvo son algúns dos riscos que con leva o uso dunha amoladora. Ollo!! esta é unha das ferramentas máis perigosas, si non se utiliza de maneira axeitada. O disco xira moi rápido e con moita forza, e si o dobramos lixeiramente durante o corte, daranos un bo lategazo, podendo incluso chegar a rachar (o disco) e saír os restos despedidos como proxectís.
Unha boa práctica é evitar que o disco penetre profundamente no material a cortar. E, por suposto, sempre empregaremos un disco do tamaño axeitado (NUNCA maior do tamaño máximo que admita a máquina) e XAMAIS empregaremos a amoladora sen a carcasa protectora do disco; encargada de evitar que as chispas e partículas nos vaian a cara, e tamén nos protexerá no caso que rompese o disco.
Manejo Seguro Amoladora-radial

Enlaces:
NTP 281: Amoladoras angulares. Nota técnica de prevención do INSHT
Ficha prevención riscos_Amoladora. Junta Extremadura
Amoladoras
Tipos de discos para amoladoras
Catálogo discos

21/11/12

Muro de contención

As veces, as cousas tórcense, e nesta ocasión literalmente así foi. O encofrado abríusenos e pandeou coa presión do formigón (*). A cousa pintaba mal, pero tomamos a decisión correcta...retirar o formigón, refacer (correctamente) o encofrado, e volver a verter o formigón. Todo nun tempo record e con final feliz. Nora boa rapaces/as.


Para aprender dos erros, sobre a foto do muro debuxei a disposición correcta do encofrado.
(*) Ollo co peso do formigón que é de 2,4 Toneladas/m3
Hoxe en día, na maioría das obras con formigón, utilízanse sistemas de encofrados modulares (hai distintas patentes).
---
A utilidade dos muros de contención é reter as terras, non persoas nin ideas.

Pink Floyd - Another brick on the wall

Proporción Aúrea



Coñecida dende vello, a proporción áurea (φ) ou divina proporción, atópase en algunhas estruturas xeométricas da natureza. Atribúeselle un carácter estético aos obxectos cuxas medidas gardan esta proporción. Algúns incluso creen que posúe una importancia mística.
Ollo! as tarxetas de crédito tamén forman un rectángulo áureo. Será para que gastemos máis? Condeados banqueiros!!!

Pink Floyd - Money

20/11/12

Supercafrada

Sebe de thuyas con microalcorque integrado en planchada de formigón. Difícil de superar.

16/11/12

Levantamento planimétrico

A planimetría é a parte da topografía que estuda o conxunto de métodos e procedementos para representar a escala todos os detalles interesantes do terreo sobre unha superficie plana, prescindindo do seu relevo. Realizar un levantamento planimétrico é, polo tanto, facer un plano do terreo en planta a escala. Para elo valémonos, basicamente, da triangulación.

A triangulación, en xeometría, é o uso da trigonometría para determinar posicións de puntos, medidas de distancias ou áreas de figuras. A triangulación de superficies é un método de obter áreas de figuras poligonais, normalmente irregulares (a maioría dos xardíns o son), mediante a súa descomposición en formas triangulares. Loxicamente, a suma das áreas dos triángulos da como resultado a área total.


A área dun triángulo calcúlase mediante a seguinte ecuación:

A =\frac{b\cdot h}{2}
sendo S  a superficie, b  a base ou lonxitude de calquera dos lados do triángulo (hai que elixir un) e h a distancia perpendicular entre a base e o vértice oposto a dita base. Outra maneira de medir a área dun triangulo, moi útil cando se coñece a lonxitude de todos os seus lados (caso das medicións por triangulación que facemos nos xardíns), é pola Fórmula de Herón:



A = \sqrt{s(s-a)(s-b)(s-c)}

onde a,b,c son valores das lonxitudes dos seus lados, e s é o semiperímetro do triángulo: s = 1/2 (a+b+c). Pode parecer un cálculo complicado, pero si o facemos mediante unha folla de cálculo só temos que introducir as lonxitudes dos lados e rapidamente obtemos a superficie.

Resumindo: 
Como facemos o levantamento dun plano de superficie (planimetría) dunha parcela mediante triangulación?

Traballo de campo
Facer un croquis (debuxo a man alzada) da parcela o máis aproximado a realidade posible. Dividir o croquis en triángulos (debuxalos) e apuntar tódalas medicións (tomadas da parcela con cinta métrica) dos lados deses triángulos.
Necesitamos: Soporte para debuxar, papel, lapis, goma borrar, e cinta métrica.


Traballo de aula
Baseándonos nas medicións apuntadas no croquis; debuxamos un plano a escala, construíndo todos os triángulos nos que dividimos a parcela.
Necesitamos: Papel, lapis, goma borrar, escalímetro, compás, escuadra e cartabón.






Procedemento para construír os triángulos no plano:


Resultado: Plano en planta a escala.



...e unha vez que dispoñemos do noso plano en planta a escala da parcela; xa podemos comezar o proceso de deseño do futuro axardinamento.

15/11/12

Debuxo en planta

O sistema diédrico é un método de representación xeométrico dos elementos do espazo tridimensional sobre un plano, é dicir, a redución das tres dimensións do espazo ás dúas dimensións do plano, empregando a proxección ortogonal sobre dous planos que se cortan perpendicularmente. Para xerar as vistas diédricas, uno dos planos abatese sobre o outro.

Este método consiste en obter a imaxe dun obxecto (en planta e alzado), mediante a proxección de feixes perpendiculares a dous planos principais de proxección, horizontal (PH) e vertical (PV). O obxecto queda representado pola súa vista superior -PLANTA- (proxección no plano horizontal) e a súa vista frontal -ALZADO- (proxección no plano vertical); tamén pódese representar a súa vista lateral, como proxección auxiliar -ALZADO LATERAL-.


Un plano en planta dun xardín amosa unha vista dende arriba, tal e como se vería ao sobrevoalo, pero sen distorsións de perspectiva. Acompañando ás plantas (ou seccións horizontais), empréganse tamén planos de sección vertical, denominados secciones ou planos de sección. No caso das construcións ou edificacións, tamén se empregan planos de alzado, que amosan o seu aspecto exterior (sen seccionalas).

Todos este planos represéntanse a ESCALA. As máis empregadas son; en xardíns pequenos; 1:50, 1:100, 1:200, e no caso de parques ou zonas verdes grandes: 1:300 e 1:500.

14/11/12

Novos tempos, tempos salvaxes

Ilegales - Tiempos nuevos tiempos salvajes
Himno dos 80 de plena actualidade.

12/11/12

And the winners are...

...the students: Jorge Magariños Alende e Sergio Lizarza Moreno. Gañadores da medalla de ouro no GraxaSkillsCampionship, e polo tanto; representantes galegos na 34 Olimpiada Spainskills Madrid 2013 no Skill de Xardinaría Paisaxística.

Aupa esa selección Galega!!

09/11/12

Debuxo de perspectivas


A perspectiva (do latín, perspectiva, visión a traveso de) é a arte de debuxar para recrear a profundidade e a posición relativa dos obxectos. Nun debuxo, a perspectiva simula a profundidade e os efectos de redución (ilusión visual..ver http://www.julianbeever.net/).
Por analoxía, tamén chámase perspectiva ao conxunto de circunstancias que rodean ao observador, e que inflúen na súa percepción o no seu xuízo.

TIPOS DE PERSPECTIVAS
Perspectiva AXONOMÉTRICA: é un sistema de representación gráfica, consistente en representar volumes nun plano, mediante proxección paralela o cilíndrica, referida a tres eixes ortogonais, de tal forma que conserven as súas proporciones en cada una das tres direccións do espazo: altura, anchura e lonxitude.A perspectiva axonométrica cumpre dúas propiedades importantes que a distinguen da perspectiva cónica:  
- A escala do obxecto representado non depende da súa distancia ao observador. 
- Dúas liñas paralelas na realidade son tamén paralelas en súa representación axonométrica. 
Como tipos de perspectiva axonométrica temos a:

- ISOMÉTRICA: na que os tres eixes ortogonais (X, Y, Z), ao proxectarse, forman ángulos de 120º, e as dimensións paralelas a ditos eixes mídense nunha mesma escala. (isométrico provén do grego "igual medida", xa que a escala de medición é a mesma nos tres eixes).

A proxección isométrica é moi empregada en debuxo industrial xa que ten a vantaxe de permitir a representación a escala, e pola contra, é pouco empregada en debuxo arquitectónico e en paisaxismo porque ten a desvantaxe de non reflectir a diminución aparente do tamaño, proporcional a distancia, que percibe o ollo humano.

- CABALLERA: neste caso os eixes X e Z forman un ángulo de 90º, y el eixo Y soe ter 135º respecto ambos. Das tres dimensións do volume a representar, dúas proxéctanse na súa verdadeira magnitude (o alto e o ancho) e a terceira (a profundidade) cun coeficiente de redución. As dúas dimensións sen distorsión angular teñen as súas lonxitudes a escala (X e Z), mentres que a dimensión que reflicte a profundidade (Y) redúcese nunha proporción determinada (1/2, 2/3 ou 3/4 soen ser os coeficientes de redución máis habituais).
A proxección caballera é mais “realista” que a isométrica o que a fai máis axeitada para representar vistas arquitectónicas ou paisaxistas.

Perspectiva CÓNICA: é un sistema de representación gráfica baseado na proxección dun corpo tridimensional sobre un plano auxiliándose en rectas proxectantes que pasan por un punto. O resultado aproxímase a visión obtida polo ollo humano dende ese punto.
Dentro desta tamén temos varias variantes: frontal, oblicua, aérea
É a máis complexa de representar graficamente, pero unha das máis empregadas en arquitectura, paisaxismo e interiorismo, xa que é a que máis se aproxima a visión real. Como desvantaxe non mantén a escala dos obxectos representados polo que non serve para tomar medicións.

Enlaces:
Todacultura Coñecementos básicos de perspectiva.
DRAW & SKETCH Leccións de debuxo en perspectiva.
Perspectivegrid Debuxo en perspectiva para deseñadores de xardíns.

08/11/12

Highway to hell



Lamentablemente, tamén na xardinaría existe o MAL. Premede o play e entrade nunha orxía cromática insoportable (absterse os sensibles).

AC/DC - Highway to hell

07/11/12

Stairway to heaven


Led Zepellin - Stairway to Heaven

Ascende ao ceo dos xardineiros entrando en  http://xardinnova.blogspot.com.es/, blogue con centos de fotos de fermosos xardíns.